یادمان باشد به دل کوزه آب ، که بدان سنگ شکست.....
بستی از روی محبت بزنیم!!
تا اگر آب در آن سینه پاکش ریزند....آبرویش نرود!!
یادمان باشد فردا حتما، ناز گل را بکشیم...
حق به شب بو بدهیم...
و نخندیم دگر به ترک های دل هر گلدان!!
و به انگشت نخی خواهیم بست ،تا فراموش نگردد فردا...!
زندگی شیرین است!زندگی باید کرد!
و بدانم که شبی خواهم رفت...!
و شبی هست که نباشد پس از آن فردایی....!
بلبلی دیدم که با گل صحبتی بسیــــــــــار دارد
می کنـددرگوش گل هر آنچه در منقـــــــــار دارد
گاه ثنا گوید به گل، گـــاه درخفـــا بوسد به گل
گاه گله دارد زگـــــل، اینکه چرا گل خـار دارد؟
گل چو بشنید این سخن، خندید و گفت او را به طعن
هر که طی کرد راه عشق،گفت پیچ و خـم بسیار دارد
زندگانی را بسـی تلخـی و شیریــــــن با هم است
طـــالب گنـج را ندیدی دوسـتی با مــــار دارد؟
گفت در قـرآن خــدا((لقــد خلقنـــا فی کــبد))۱
یک نفر پیدا نشد کاین آیــــه را انکــــار دارد
گفتم امشب مـی روم بینم جمــالــــش، گرچـــه او
همنشیـنی با من مجنــون صفت را عـــــــار دارد
شد نصیبم درد و هجران، پس خدایا وصلتی حاصل نما
هــرکـه را عشـق به یـــاری، دلبری، دلدار دارد
—
۱) قرآن کریم: ما انسانها را در رنج و سختی آفریدیم
بی سبب نیست زمین سینه ی پر پر دارد
به خدا چشم تو یک فاجعه در بر دارد
با نسیم سحری شعله نکش می ترسم
کلبه ی حوصله ی شهر ترک بردارد
گر چه از بودن با تو تن ِ من می لرزد
فکر تو خواب و خیالی ست که در سر دارد
بوی خوش می وزد از سینه ی عطرآگینت
دل ِمن میل به دروازه ی قمصر دارد
یا به آتش بکش و یا به دلم راه بده
کوچه ی چشم تو یک مشت ستمگر دارد
فاصله درد عجیبی ست میان ِ من و تو ...
عابری در قفس تنگ ، کبوتر دارد
گرچه تشویش دل و دین مرا سوزانده ....
پدر عشق بسوزد .......به تو باور دارد ....
بگذار تا بگریم چون ابر در بهاران!
کز سنگ ناله خیزد روز وداع یاران!
هر کس شراب فرقت روزی چشیده باشد!
داند که سخت باشد قطع امیدواران!
با ساربان بگوئید احوال آب چشمم!
تا بر شتر نبندد محمل به روز باران!
بگذاشتند ما را در دیده آب حسرت!
گریان چو در قیامت چشم گناهکاران!
ای صبح شب نشینان جانم بطاقت آمد!
از بسکه دیر ماندی چون شام روزه داران!
چندین که بر شمردم از ماجرای عشقت!
اندوه دل نگفتم الا یک از هزاران!
((سعدی))بروزگاران مهری نشسته بر دل!
بیرون نمیتوان کرد (حتی) به روزگاران!
چندت کنم حکایت؟شرح اینقدر کفایت!
باقی نمیتوان گفت الا به غمگساران!
عشق یعنی مستی و دیوانگی
عشق یعنی با جهان بیگانگی
عشق یعنی شب نخفتن تا سحر
عشق یعنی سجده با چشمان تر
عشق یعنی سر به دار آویختن
عشق یعنی اشک حسرت ریختن
عشق یعنی درجهان رسوا شدن
عشق یعنی سُست و بی پروا شدن
عشق یعنی سوختن با ساختن
عشق یعنی زندگی را باختن
برای عشق تمنا کن ولی خار نشو
یک لحظه چشم دوخت به فنجان خالی ام
آرام وسرد گفت:که در طالع شما...
قلبم تپید، باز عرق روی صورتم نشست
گفتم بگو مسافر من میرسد ؟ و یا...
با چشمهای خیره به فنجان نگاه کرد!
گفتم چه شد؟ سکوت بود و تکرار لحظه ها
آخر شروع کرد به تفسیر فال من...
با سر اشاره کرد که نزدیکتر بیا
اینجا فقط دو خط موازی نشسته است
یعنی دو فرد دلشده ی تا ابد جدا
انگار بی امان به سرم ضربه میزدند
یعنی که هیچ وقت نمی آید او خدا؟؟؟
گفتم درست نیست، از اول نگاه کن
فریاد زد:بفهم رها کرده او تو را....!!!
رو به روی پنجره دیوار باشد بهتر است
بین ما این فاصله "بسیار" باشد بهتر است
من به دنبال کسی بودم که "دلسوزی" کند
همدمم این روزها سیگار باشد بهتر است
من نگفتم آنچه حلاج از تو دید و فاش کرد
سر نوشت "رازداری"، دار باشد بهتر است!
خانه ی بیچاره ای که سرنوشتش زلزله است
از همان روز نخست آوار باشد بهتر است
گاه نفرت حاصلش عشق است، این را درک کن
گاه اگر از تو دلم بیزار باشد بهتر است
عکساتو که گرفتی از روی میز
بارون داره میاد یه ریز
دنیامو میخوای بهم بریز
اما فقط یه امشبو بمون
امشب هنوز یه حسی بین ماست
فردام دوباره باز روز خداست
میری اگه دلت منو نخواست
اما فقط یه امشبو بمون
بمون..
هر لحظه بهت که سر زدم
هر حرفی با چشم تر زدم
این قفلی که من به در زدم
یعنی فقط یه امشبو بمون
حالم از خودش که بی خوده
قلبم هنوز پُر از تعهده
دستام که یه تیکه یخ شده
یعنی فقط یه امشبو بمون
بمون..
دوست دارم ولی تو پای جون نه مثل اینو اون
من میمیرم بجای هردومون دوست دارم بدون
دوست دارم کنار من بمون تو مثل دیگرون
نباش و قلبم رو از خودت نرون
