سود عشق

ز ســــودای تو طـــرفی برنبستم جـــــز پریشانی

نبــــــردم ســـودی از عشق تو جز آه و پشیمانی

تــــو را دامن بدست دیگـــران افتــــــاد و واویلا

مــــرا بیچارگی حاصـــل شد و ســـوز و پریشانی

نیــــــارم ســـر در آوردن ز حکمتهـــــای پنهانت

که گــه درد است درمـــانت گهـــی بر درد درمانی

خـــــدا را ای دل آواره بس کــن نالــه کمتــــر کن

چقـــــدر آخــــر فغان و سوز و حیرانی و حرمانی

پریرویــــا که رفتی و به ســـــر خاکستـــرم کردی

سفــــر خوش ، تا قیامت در خیــالم زنده می مانی

بـــــه داغت عــادت دیرینــه دارم ای امیـــــد جان

مبــــادا از دلــــم این یادگـــــاری بــــاز بستـــانی

وفایت را بنـــــــازم کز کـــــرم همــواره می سازد

رخــــم را زرد و چشم خستــــه ام را بحـر طوفانی

مراقب بود چشمــم تا سحــــــر در خلــــوت دیشب

مبـــــادا تــــرک دل گویــــد خیالت بـــاز پنـــهانی

دریغم چنـــد ورزی نازنینـــا یک نظـــر کـــــــردن

تو ای جان را عسس، گاهی نظر کن سوی زندانـی

تو خواهی بگذر و خواهی بمان بی پرده می گویــم

عنایت کن که " مهر " خسته را جان گشت قربانی