( لحظه های آخرین انتظار)
گــوش کــن ای یـار خوب ومهــربـان
بـشـنــو ازمـن قــصّـه هـای ایـــن وآن
آهـــمـــا ن بـا درد هــا آمــیــــخــتـــه
بـرگ عــشـق ازهـر درخـتی ریخــتـه
رشـته هـای بـرگ گُـل ازهم گسیـخت
گـوبـه گـلبـانـگ چـمـن بلـبـل گریخـت
خـیـزد ازهـــــــرسـازآوازی حــزیـــن
سـایــه هـای تــرس هــرآن درکـمـیــن
مـا رهــادرچـــاه تــنـهــایــی شـــدیـــم
هــمــچــو دیــوانــه تـمـاشــایــی شدیـم
مـا اگــر از زنـدگــانــی خــستــه ایـــم
بــرهــوی و برهــوس دل بــستــه ایـم
بـی گــمـان رقّــاصــک سـاعـت شدیم
گـِرد خــود دوّارو بـی طـاقــت شــدیم
زنــدگـــی گــویــاکــویــر تـفـتـه ایسـت
سعـی مان چون آب ازکـف رفته ایست
تــلخــی انـدیـشــه هــامــرگ آوراسـت
چــشـم آیــیــنه بـه رنـج مـا تــَـراســت
طـفـل آغـوش غــم وحــرمـان شــدیــم
از درون و از بــرون ویــران شــدیــــم
مــرده گــشتـــه دل هـمـه ازبــی دمـی
هــمـچــولـا لــه در کــویــرازبـی نـمی
ازخــروش مــوج هــای ا ضــطـــراب
دم بــه دم دلـهــا بــه جــوش والــتهاب
غنچه ی یـاس وسـمن پژمرده اسـت
مـرغ خوش خوان سحرافـسُرده است
شــور ومـسـتی هـازسـر افـتـاده اســت
اشــک در ساغـربـه جــای بـاده اسـت
نـیـسـت درگـوشــم به جـزآهـنگ غــم
مـی خــراشــدایـن دلــم راچـنـگ غــم
خــوش بــود بــوی خـوش دامان یار
لـحــظــه هــای آخــریـــن انــتــظـار
